پاراگراف

فناوری باعث شده است که افراد جامعه بتوانند مداحی‌ها و ترانه‌های مورد علاقه‌شان را به راحتی و به دفعات گوش دهند که نتیجه آن افراط کاربر در گوش دادن مداحی/ترانه مورد علاقه‌‌اش است. این افراط باعث ددگی فرد از نوحه/ترانه مطلوبش می‌شود، در این وضعیت مداح/خواننده نمی‌تواند اشعار قبلی را تکرار کند و بنابراین به دنبال تولید محتوای جدید می‌رود و چون این اقدام در مدت زمان کوتاهی صورت می‌گیرد احتمال تولید محتوی ضعیف افزایش پیدا می‌کند.

◾️ رضایت والدین شرط اول و لازم است.
◾️ در حال پوشک گرفتن، دستشویی رفتن و حمام کردن! این تصاویر در آینده میتواند باعث تمسخر و تحقیر او شود.
◾️ استفاده ابزاری در جهت تبلیغ شرکتها (کودکان کار مجازی)
◾️ تصاویر گروهی(در این مواقع چون رضایت سایر والدین گرفته نشده است، کاری غیر اخلاقی و غیرقانونی تلقی می شود.)
◾️ چشم و همچشمی و تفاخر(شوآف)
بسیاری از والدین دچار مقایسه شده و گاهاً بدلیل شرایط نامناسب، خجالت زده می شوند.
◾️ وقتی کودک درحال انجام کار خطرناکی است!
◾️ کودک در هیجانات شدید و عدم تعادل رفتاری باشد.(مثل: پرخاشگری، قشقرق، قهر، گریه شدید)
◾️ زمانی که کودک احساس حقارت و ضعف می‌کند.
◾️ تصاویر با زمینه کودک آزاری!
◾️ آرایش کودک که اصولاً کاری غلط بوده و در دنیای واقعی هم توصیه نمی شود(چه برسد به انتشار در فضای مجازی)
این کار عواقب نامناسبی دارد.چون: عوارض پوستی، کاهش اعتماد به نفس، مقایسه خود با دیگران، نیتی از بدن خود، غرور کاذب و گاهی بلوغ زودرس
◾️ از انتشار جزئیات زندگی کودک و خانواده مثل: مکان زندگی، آدرس مهد و مدرسه، محل بازی و خرید و در هر شرایطی باید خودداری کرد.(مرتبط با مسئله کودک آزاری، رُبایندگی و سوءاستفاده جنسی)

منبع: کانال دکتر سفیدچیان، متخصص اعصاب و روان (صفحه اینستاگرام آقای سفیدچیان)

دولت به شدت به دنبال تشکیل وزارت بازرگانی است. وزارت خانه ای که به دنبال واردات کالا به اسم تنظیم بازار است و کارشناسان با تشکیل آن مخالف هستند.

نکته این است که تولیدات داخلی یک وجه تنظیم بازار هستند و واردات باید به میزانی باشد که این وجه از بازار آسیب نبیند لذا تنظیم میزان واردات باید بر عهده دستگاهی باشد که بر میزان تولیدات داخلی اشراف دارد نه دستگاهی که وظیفه اصلی آن واردات است و درکی از تولیدات داخلی ندارد. از طرف دیگر با وجود سودهای فراوانی که در امر واردات وجود دارد، چه تضمینی وجود دارد که که مسئولین وزارتخانه بازرگانی درگیر کسب درآمد و ایجاد رانت اطلاعاتی برای اطرافیانشان نشوند؟

مجلس تاکنون در برابر فشار دولت برای تشکیل وزارت بازارگانی ایستادگی کرده است اما دیروز خبری منتشر شد مبنی بر اینکه نمایندگان مجلس با ایجاد وزارت بازرگانی به صورت مشروط موافق هستند. سوال این است که آیا دولتی که وعده‌های خودش را عملی نمی‌کند و در انجام مصوبه‌های مجلس و شوراهای عالی تعلل می‌کند به شرط‌هایی که برای تشکیل وزارت بازرگانی تصویب خواهند شد به معنی واقعی کلمه عمل خواهد کرد؟ (انتخاب مدیران ناکارآمد هم می‌تواند نوعی عمل نکردن به شروط باشد)؟ در واقع آیا می‌توان به دولت فعلی اعتماد کرد؟

اسدالله عباسی، سخنگوی هیئت رئیسه مجلس با بیان اینکه اکثر قریب به اتفاق نمایندگان مجلس با طرح تشکیل وزارتخانه بازرگانی به صورت مشروط موافق هستند اظهار داشت: دولت در لایحه تشکیل وزارت بازرگانی، باید سازوکارها و نحوه حمایت از تولیدات داخلی را در این وزارتخانه پیش‌بینی کند.
عضو هیئت رئیسه مجلس تنها راه دولت برای گرفتن مصوبه تشکیل وزارت بازرگانی از مجلس را تغییر اساسنامه این وزارتخانه دانست و اظهار داشت: مجلس اجازه بی‌توجهی به کالاهای داخلی و تکرار تجارب گذشته در حوزه بازرگانی را نمی‌دهد و دولت باید ت‌های این وزارتخانه را از ابتدا برای مجلس روشن کند./ تسنیم

داوطلبان کنکور تجربی ۹۸، تقریبا ۵۰ درصد کل داوطلبان کنکور بودند و این یعنی ما در آینده شاهد افزایش تعداد پزشکانی خواهیم بود که نگاه تجاری به فعالیت پزشکی دارند. با این اوصاف آیا می‌توان به این پزشکان اعتماد کرد؟

به شخصه اعتمادی به علم پزشکی و پزشکان به معنای عام ندارم چرا که به نظر میرسد که این حوزه تبدیل به ابزاری برای افزایش سرمایه‌ی سرمایه دارها و افزایش درآمد پزشکان شده است.

اسم‌ها روی هوا ساخته نمی‌شوند و پشتوانه مفهومی دارند و طبعا بهتر است که از عنوان‌های استفاده کنیم که مفهوم دقیق‌تری را از آن دستگاه/مجموعه به مخاطب منتقل می‌کنند.

وقتی ما مثلا به جای کلمه نیروی انتظامی، همواره از کلمه Police استفاده می‌کنیم، باید هم شاهد این باشیم که بخشی از جامعه نسبت به عملکرد نیروی انتظامی دچار کج فهمی شود و نیروی انتظامی را در حد ارشاد کردن تنزل دهد.

انتظامی: انتظامی . [ اِ ت ِ] (ص نسبی ) منسوب به انتظام . (فرهنگ فارسی معین ).- قوای انتظامی ؛ قوه هایی که حفظ نظم و آرامش مملکت بعهده ٔ آنهاست ، مانند ارتش و شهربانی و ژاندارمری . (از فرهنگ فارسی معین ).- مأمور انتظامی ؛ مأموری که عهده دار حفظ نظم و آرامش . (لغت نامه دهخدا)